Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

go through with

  • 1 per

        per praep. with acc.    [1 PAR-].    I. In space, through, across, through the midst of, from side to side of, traversing: itinera duo, unum per Sequanos... alterum per provinciam, Cs.: qui per agros fluit: it hasta per tempus utrumque, V.: per medios hostīs evasit, L.— Through, over, throughout, all over, along, among: per totam Italiam, S.: per omnīs partīs provinciae: per viam, along, L.: aegro per manūs tractus servatur, from hand to hand, Cs.: invitati hospita<*>iter per domos, from house to house, L.: passim per herbam Corpora fusa, V.: imperium per omnīs in orbem ibat, went around, L.: per alia atque alia pavida consilia trepidans, from one place to another, L.: Transtra per et remos, V.—With ora, oculos or aurīs, before, to: incedunt per ora vestrum, S.: traducti per hostium oculos, L.: vestras per aurīs ire, V.—    II. In time, through, during, for, throughout, in the course of: per hosce annos: per triennium: per eos forte dies, L.— At, at the time of, during: per idem tempus: per meridiem, at noon, L.: per ludos, L.: per lunam, V.: per infrequentiam comitia perficiunt, L.: per tempus, at the right time, T.—    III. Of agency, through, by, by the hands of, by the agency of: quae comperta sunt per me: per homines explorare, S.: per procuratores agere: quo minus cum eis amicitia esset, per populum R. stetisse, L.: occidebantur? per quos? et a quibus? by whose hands, and at whose instance? —With pronn. reflex., in person, alone, of oneself: milites qui per se de conciliandā pace egerint, Cs.: homo per se cognitus, by his own merit: per me tibi obstiti, single-handed: per se solus, L.—Restrictive, by, for, as far as regards: per me vel stertas licet, I don't care if: per me isti pedibus trahantur: si per suos esset licitum, N.—    IV. Of means or manner, through, by, by means of: id a te per litteras petere: vates per avīs consulti, L.: per litteras certior fit, S.— Through, by, under pretence of, by the pretext of: nos per fidem fallere: per causam exercendorum remigum prodire, Cs.: per Caecilium Sulla accusatur, in the name of: per speciem alienae fungendae vicis suas opes firmavit, L.— Through, by, for the sake of, on account of, with a view to: cum per aetatem nondum auderem, etc. —Esp., in oaths and adjurations: si per plurīs deos iuret, by: per tuam fidem Te obtestor, T.: per ego te deos oro, T.—Poet. in ellipsis: per, si qua est... Intemerata fides, oro, V.—Of manner, in adverb. phrases, by, through, with, at, in: per vim, violently, T.: per ludum et iocum, in sport: per summum dedecus, most infamously: per iram, angrily: per commodum rei p., without injury, L.: per otium, at leisure, L.: per commodum, leisurely, L.: per ignaviam et superbiam aetatem agere, in inglorious pride, S.: per turpitudinem, basely, S.: per virtutem emori, bravely, S.: Per facinus, wickedly, O.: haud per ambages portendere, not obscurely, L.: per tumultum, in disorder, L.
    * * *
    through (space); during (time); by, by means of

    Latin-English dictionary > per

  • 2 perfungor

    per-fungor, functus, v. dep. n.
    I.
    Lit., to fulfil, perform, discharge (class.).
    (α).
    With abl.:

    munere quodam necessitatis, et gravi opere perfungimur,

    Cic. Sen. 21, 77:

    honoribus amplissimis et laboribus maximis,

    id. Fam. 1, 8, 3:

    rei publicae muneribus,

    id. de Or. 1, 45, 199:

    rebus amplissimis,

    id. Brut. 2, 8.—
    (β).
    With acc. (post-Aug.): onera quaestoria perfunctus est, Front. Ep. ad Verum, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    To go through, undergo, endure; to get through with, get rid of.
    (α).
    With abl.:

    pericula, quibus nos perfuncti sumus,

    Cic. Mur. 2, 4:

    molestiā,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    fato,

    Gell. 10, 18, 3:

    vitā,

    i. e. to die, Lucr. 3, 982.—
    (β).
    With ab (ante-class.): sues perfunctas esse a febri, et a foriā, are free from, etc., Varr. R. R. 2, 4, 5.—(Others omit the prep. a.)—
    (γ).
    With acc.:

    timorem illum satis inanem perfuncti,

    App. M. 8, p. 208, 41:

    omnia perfunctus vitai praemia marces,

    Lucr. 3, 956; cf.:

    zeugma multa pro aliquo perpessus atque perfunctus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.—
    (δ).
    Absol.:

    jam perfunctus sum, explevi animos invidorum,

    I have gone through it, have stood it out, Cic. Dom. 17, 44:

    judices, quod se perfunctos jam esse arbitrantur, cum de reo judicarunt, neglegentius attendunt cetera,

    Cic. Clu. 41, 116.—In a pass. signif.:

    memoria perfuncti periculi,

    Cic. Sest. 4, 10.—
    B.
    To enjoy (very rare).
    (α).
    With abl.: omnibus bonis, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 5:

    epulis,

    Ov. A. A. 2, 227.—
    (β).
    Absol.:

    dum aetas tempus tulit, perfuncta satis sum,

    Ter. Hec. 4, 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > perfungor

  • 3 perago

    pĕr-ăgo, ēgi, actum ( inf. paragier, Cato, Orig. 7, p. 1), 3, v. a.
    I.
    To thrust through, pierce through, transfix (only poet. and in post-Aug. prose):

    Theseus latus ense peregit,

    transpierced, Ov. H. 4, 119:

    aliquem ardenti quercu,

    Val. Fl. 1, 146; cf.:

    externa peragi dextrā,

    Sil. 11, 364.—Hence, transf., to kill, slay, Mart. 5, 37, 16.—
    B.
    To pass through, traverse:

    freta,

    Ov. H. 15, 65:

    cum sol duodena peregit Signa,

    id. M. 13, 618.—
    II.
    To drive about, harass, disturb, disquiet, agitate, annoy a person or thing (very rare):

    pecora peragens asilus,

    Sen. Ep. 58, 2: totum Sempronium usque eo perago, ut, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1.—
    III. A.
    In gen. (class.;

    syn.: exsequor, conficio, patro): multum egerunt, qui ante nos fuerunt, sed non peregerunt,

    Sen. Ep. 64, 8: carmen tubā solā peregit, Enn. ap. Lact. ad Stat. Th. 11, 56 (Ann. v. 508 Vahl.):

    fabulam,

    Cic. Sen. 19, 70; cf. id. ib. 18, 64 (and v. peractio):

    comitia,

    id. N. D. 2, 4, 10:

    concilium,

    Caes. B. G. 6, 4:

    partes suas,

    Plin. Ep. 7, 33, 5:

    conata,

    Juv. 13. 210:

    inceptum,

    Verg. A. 4, 452:

    cursum,

    id. ib. 4, 653; cf.:

    coeptum iter,

    Ov. F. 1, 188:

    dona,

    to finish distributing, Verg. A. 5, 362: mandata, Ov. M. 7, 502:

    aetatem, vitam, aevum,

    id. Tr. 4, 8, 13; 41; id. M. 15, 485:

    facinus,

    Juv. 6, 640; also, to exhaust:

    quot viros,

    Auct. Priap. 34.— Absol., = diagein, to pass one's life, Pers. 5, 138.— Pass. impers.:

    Quis non peractum esse cum Pompeio crederet?

    that the war with Pompey is ended, Flor. 4, 2, 53.—
    B.
    In partic., in jurid. Lat.:

    reum,

    to continue a prosecution till the defendant is condemned, Liv. 4, 42; Plin. Ep. 3, 9, 4; Ov. P. 4, 6, 30; Val. Max. 6, 2, 4:

    accusationem,

    to prosecute to the end, Plin. Ep. 6, 31, 6:

    receptus est reus, neque peractus, ob mortem opportunam,

    Tac. A. 4, 21.—
    IV.
    In gen., to work, or work up any thing.
    A.
    Lit.:

    humum,

    to till, cultivate, Ov. F. 4, 693:

    cibum,

    to digest, Plin. 9, 60, 86, § 183. —
    B.
    Trop., to go through, go over, to relate, describe, detail, state:

    legatus peragit deinde postulata...Haec paucis verbis carminis concipiendique jurisjurandi mutatis peragit,

    Liv. 1, 32, 6 sq.:

    verbis auspicia,

    to mention, id. 1, 18 fin.:

    res pace belloque gestas,

    to describe, treat of, id. 2, 1:

    dum perago tecum pauca,

    Ov. Am. 2, 2, 2:

    res tenues, tenui sermone peractas,

    delivered, Hor. S. 2, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > perago

  • 4 transactum

    trans-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    To drive through, i. e. to thrust or stick a weapon through (syn. traicio):

    per pectora transigit ensem,

    Sil. 13, 376:

    ferrum per ambos pedes,

    Sen. Oedip. 857. —
    B.
    Transf., to stab, pierce one through with a weapon, to transfix, transpierce:

    gladio pectus transigit,

    Phaedr. 3, 10, 27:

    se ipsum gladio,

    Tac. A. 14, 37:

    juvenem (cuspis),

    Sil. 5, 473:

    viscera (ensis),

    Luc. 4, 545:

    tempora (jaculum),

    id. 9, 824:

    semet ictu gladii,

    Aur. Vict. Caes. 5, 16:

    aliquem ictu,

    id. ib. 39, 13.—
    II.
    To carry through, to bring to an end, to finish, settle, complete, conclude, perform, accomplish, despatch, transact any business (the class. signif. of the word; syn.: absolvo, perficio).
    A.
    In gen.:

    negotium,

    Cic. Fam. 13, 14, 2; so id. Phil. 2, 9, 21; cf.:

    illud, quod faciendum primum fuit, factum atque transactum est,

    id. Cat. 3, 6, 15; id. Div. in Caecil. 14, 45:

    rebus transactis,

    id. Tusc. 4, 25, 55:

    transactā re, convertam me domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22:

    quod plerumque non futura sed transacta perpendimus,

    Curt. 8, 2, 1:

    transactis jam meis partibus,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    intus transigetur, si quid est, quod restet,

    Ter. And. 5, 6, 17:

    aliquid per aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    pleraque per se,

    Liv. 34, 18, 3:

    aliquid cum aliquo,

    Sall. J. 29, 5:

    prius de praetoribus transacta res, quae transigi sorte poterat,

    Liv. 38, 25, 4:

    bellorum egregios fines, quotiens ignoscendo transigatur,

    i. e. by amnesty, Tac. A. 12, 19:

    transigitur rixa caede,

    id. G. 22:

    bella,

    id. H. 2, 38:

    fabulam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 151; so,

    fabulam,

    id. Cas. prol. 84:

    comoediam,

    id. Truc. prol. 11:

    si transactum est,

    if all is over, Cic. Fam. 14, 4, 3; cf.: transactum de partibus ratus, Flor 4, 7, 13.—
    B.
    In partic., in business lang., to settle a difference or controversy, to come to a settlement, agreement, or understanding (syn.:

    decerno, statuo): postremo inter se transigant ipsi, ut lubet,

    Ter. Hec. 3, 5, 61:

    cum reo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 39, 114:

    cum aliquo HS ducentis millibus,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    cum privatis non poterat transigi minore pecuniā,

    id. Att. 4, 16, 14:

    rem cum Oppianico transigit, pecuniam ab eo accipit,

    id. Clu. 13, 39:

    ut secum aliquid, quālubet condicione transigeret,

    id. Quint. 31, 97.— Absol.:

    cum debitore,

    Dig. 2, 15, 17.—
    2.
    Transf., in gen.: transigere cum aliquā re, to make an end of, put an end to, be done with a thing (mostly post-Aug.):

    optimum visum est committere rem fortunae et transigere cum Publilio certamen,

    Liv. 9, 12, 11 Weissenb. ad loc.:

    transigite cum expeditionibus,

    Tac. Agr. 34:

    tenebris imis abscondita jam cum luce transegerat,

    App. M. 8, p. 204.— Impers. pass.:

    cum spe votoque uxoris semel transigitur,

    Tac. G. 19; Quint. 7, 1, 44.—
    3.
    To dispose of, sell:

    ubi facultas est transigendi,

    Pall. 3, 26, 2:

    quod teneriores matres generant transigendum est,

    id. 12, 13, 8.—
    C.
    Of time, to bring to an end, to lead, pass, spend (perh. only post-Aug.;

    syn. ago): tempus per ostentationem aut officiorum ambitum,

    Tac. Agr. 18 fin.:

    adulescentiam per haec fere,

    Suet. Tib. 7:

    maximam aetatis partem per haec ac talia,

    id. Claud. 10:

    transacto tribuniciae potestatis tempore,

    id. Tib. 11:

    vixdum mense transacto,

    id. Vit. 8:

    placidas sine suspirio noctes,

    Sen. Ep. 90, 41:

    noctem,

    Suet. Calig. 59:

    non multum venatibus, plus per otium transigunt,

    Tac. G. 15:

    sponsalia filiae natalemque geniti nepotis silentio,

    Suet. Claud. 12:

    pios et insontes amoeno in loco dicimus perpetuitatem transacturos,

    Tert. ad Nat. 2, 19 med.:

    diem sermonibus,

    Plin. Ep. 3, 7, 4.—Hence, transactus, a, um, P. a., completed, settled:

    exceptio transacti negotii,

    Dig. 2, 15, 17.— Subst.: transactum, i, n. (sc. negotium), a completed business, settlement, Dig. 2, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > transactum

  • 5 transigo

    trans-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    To drive through, i. e. to thrust or stick a weapon through (syn. traicio):

    per pectora transigit ensem,

    Sil. 13, 376:

    ferrum per ambos pedes,

    Sen. Oedip. 857. —
    B.
    Transf., to stab, pierce one through with a weapon, to transfix, transpierce:

    gladio pectus transigit,

    Phaedr. 3, 10, 27:

    se ipsum gladio,

    Tac. A. 14, 37:

    juvenem (cuspis),

    Sil. 5, 473:

    viscera (ensis),

    Luc. 4, 545:

    tempora (jaculum),

    id. 9, 824:

    semet ictu gladii,

    Aur. Vict. Caes. 5, 16:

    aliquem ictu,

    id. ib. 39, 13.—
    II.
    To carry through, to bring to an end, to finish, settle, complete, conclude, perform, accomplish, despatch, transact any business (the class. signif. of the word; syn.: absolvo, perficio).
    A.
    In gen.:

    negotium,

    Cic. Fam. 13, 14, 2; so id. Phil. 2, 9, 21; cf.:

    illud, quod faciendum primum fuit, factum atque transactum est,

    id. Cat. 3, 6, 15; id. Div. in Caecil. 14, 45:

    rebus transactis,

    id. Tusc. 4, 25, 55:

    transactā re, convertam me domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22:

    quod plerumque non futura sed transacta perpendimus,

    Curt. 8, 2, 1:

    transactis jam meis partibus,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    intus transigetur, si quid est, quod restet,

    Ter. And. 5, 6, 17:

    aliquid per aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    pleraque per se,

    Liv. 34, 18, 3:

    aliquid cum aliquo,

    Sall. J. 29, 5:

    prius de praetoribus transacta res, quae transigi sorte poterat,

    Liv. 38, 25, 4:

    bellorum egregios fines, quotiens ignoscendo transigatur,

    i. e. by amnesty, Tac. A. 12, 19:

    transigitur rixa caede,

    id. G. 22:

    bella,

    id. H. 2, 38:

    fabulam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 151; so,

    fabulam,

    id. Cas. prol. 84:

    comoediam,

    id. Truc. prol. 11:

    si transactum est,

    if all is over, Cic. Fam. 14, 4, 3; cf.: transactum de partibus ratus, Flor 4, 7, 13.—
    B.
    In partic., in business lang., to settle a difference or controversy, to come to a settlement, agreement, or understanding (syn.:

    decerno, statuo): postremo inter se transigant ipsi, ut lubet,

    Ter. Hec. 3, 5, 61:

    cum reo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 39, 114:

    cum aliquo HS ducentis millibus,

    id. Verr. 2, 1, 54, § 140:

    cum privatis non poterat transigi minore pecuniā,

    id. Att. 4, 16, 14:

    rem cum Oppianico transigit, pecuniam ab eo accipit,

    id. Clu. 13, 39:

    ut secum aliquid, quālubet condicione transigeret,

    id. Quint. 31, 97.— Absol.:

    cum debitore,

    Dig. 2, 15, 17.—
    2.
    Transf., in gen.: transigere cum aliquā re, to make an end of, put an end to, be done with a thing (mostly post-Aug.):

    optimum visum est committere rem fortunae et transigere cum Publilio certamen,

    Liv. 9, 12, 11 Weissenb. ad loc.:

    transigite cum expeditionibus,

    Tac. Agr. 34:

    tenebris imis abscondita jam cum luce transegerat,

    App. M. 8, p. 204.— Impers. pass.:

    cum spe votoque uxoris semel transigitur,

    Tac. G. 19; Quint. 7, 1, 44.—
    3.
    To dispose of, sell:

    ubi facultas est transigendi,

    Pall. 3, 26, 2:

    quod teneriores matres generant transigendum est,

    id. 12, 13, 8.—
    C.
    Of time, to bring to an end, to lead, pass, spend (perh. only post-Aug.;

    syn. ago): tempus per ostentationem aut officiorum ambitum,

    Tac. Agr. 18 fin.:

    adulescentiam per haec fere,

    Suet. Tib. 7:

    maximam aetatis partem per haec ac talia,

    id. Claud. 10:

    transacto tribuniciae potestatis tempore,

    id. Tib. 11:

    vixdum mense transacto,

    id. Vit. 8:

    placidas sine suspirio noctes,

    Sen. Ep. 90, 41:

    noctem,

    Suet. Calig. 59:

    non multum venatibus, plus per otium transigunt,

    Tac. G. 15:

    sponsalia filiae natalemque geniti nepotis silentio,

    Suet. Claud. 12:

    pios et insontes amoeno in loco dicimus perpetuitatem transacturos,

    Tert. ad Nat. 2, 19 med.:

    diem sermonibus,

    Plin. Ep. 3, 7, 4.—Hence, transactus, a, um, P. a., completed, settled:

    exceptio transacti negotii,

    Dig. 2, 15, 17.— Subst.: transactum, i, n. (sc. negotium), a completed business, settlement, Dig. 2, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > transigo

  • 6 per-agō

        per-agō ēgī, āctus, ere,    to thrust through, pierce through, transfix: latus ense, transpierce, O.—To pass through, traverse: freta, O.: cum sol peregit Signa, O.—To disturb, trouble, agitate: Sempronium usque eo, ut, etc.: humum, till persistently, O.—Fig., to go through with, carry out, execute, finish, accomplish, complete: fabulam: concilium, Cs.: conata, Iu.: cursum, V.: iter, H.: dona, finish distributing, V.: aevum, O.: otia, live at ease, O.: facinus, Iu.—To follow to the end: reum, to prosecute to condemnation, L.: causam nullo labore.— To go through, go over, set forth, relate, describe, detail: postulata, L.: verbis auspicia, mention, L.: res pace belloque gestas, treat, L.: res tenuīs, tenui sermone peractas, delivered, H.: Omnia animo mecum, review, V.

    Latin-English dictionary > per-agō

  • 7 prosequor

    prō-sĕquor, cūtus (quūtus), 3, v. dep. a., to follow (in a friendly or hostile manner), to accompany, attend; to follow after, pursue (class.; cf.: comitor, stipo).
    I.
    Lit.:

    novum maritum volo rus prosequi,

    Plaut. Cas. 4, 2, 3:

    eum milites electi circiter CXX. sunt prosecuti,

    Caes. B. C. 3, 91:

    Dianam ture odoribusque incensis prosecutae sunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77; id. Att. 6, 3, 6:

    unum omnes illum prosequebantur,

    Nep. Alc. 6, 3:

    aliquem in domum,

    Gell. 18, 1, 16:

    exsequias,

    to attend a funeral, Ov. Tr. 1, 8, 14; so,

    defunctum in conditorium,

    Petr. 111; cf.:

    Bassus noster videtur mihi prosequi se,

    to attend his own funeral, Sen. Ep. 30, 5:

    lacrimis ad saevas prosequor usque fores,

    Ov. Am. 1, 4, 62; Cic. Planc. 10, 26:

    Aeneas Prosequitur lacrimans longe,

    Verg. A. 6, 476; 12, 72.—In a hostile sense, to follow after, pursue:

    fugientes prosequi,

    Caes. B. C. 2, 41:

    hostem,

    id. ib. 2, 8:

    novissimos multa millia passuum prosecuti,

    id. B. G. 2, 11; 5, 9:

    iste iratus hominem verbis vehementioribus prosequitur,

    i. e. assailed, attacked, Cic. Verr. 2, 2, 29, § 73:

    aliquem contumeliosis vocibus,

    Caes. B. C. 1, 69:

    speculatores, qui prosequerentur agmen, missi,

    Liv. 27, 15; 30, 29:

    armati qui eos prosequebantur,

    Curt. 3, 13, 9:

    aliquem lapidibus,

    Petr. 90.—Of animals:

    eādem cane anxie prosequente,

    Just. 1, 4, 11; Sil. 4, 615.—With abl., of following with the eyes:

    oculis abeuntem prosequor udis,

    Ov. H. 12, 55; 5, 55:

    aliquos visu,

    Stat. Th. 5, 483.—
    B.
    Transf., of inanim. and abstr. subjects, to follow, pursue; to accompany, attend:

    prosequitur surgens a puppi ventus euntes,

    Verg. A. 3, 130:

    naves mitterent quae se prosequerentur,

    Liv. 30, 25; cf.

    exercitus,

    id. 7, 33; Curt. 3, 3, 24:

    datae duae triremes ad prosequendum,

    Tac. H. 2, 9:

    Cattos suos saltus Hercynius prosequitur simul atque deponit,

    goes as far as their territory extends, and then ceases, id. G. 30:

    eadem (existimatio Quintum) usque ad rogum prosequatur,

    Cic. Quint. 31, 99; cf.:

    (amici) mortui vivunt: tantus eos honos prosequitur amicorum,

    id. Lael. 7, 23.—
    II.
    Trop.
    A.
    To honor, adorn, or present one with a thing, to bestow any thing upon one; constr. with abl., rarely with cum and abl.:

    benevolentiā, aut misericordiā prosequi aliquem,

    Cic. Brut. 1, 4:

    aliquem honorificis verbis,

    id. Tusc. 2, 25, 61:

    virtutem alicujus gratā memoriā,

    id. Phil. 14, 11, 30:

    nomen alicujus grato animo,

    id. ib. 4, 1, 3:

    memoriam cujuspiam clamore et plausu,

    id. ib. 10, 4, 8:

    aliquem laudibus,

    Liv. 9, 8:

    aliquem beneficiis ac liberalitate,

    Cic. Verr. 2, 3, 41, § 94:

    cum me in illo tristi et acerbo luctu atque discessu non lacrimis solum tuis, sed animo, corpore, copiis prosecutus esses,

    id. Planc. 30, 73; cf.:

    reliquum est ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,

    id. Fam. 15, 21, 5:

    delictum veniā,

    Tac. A. 13, 35:

    Maximum libenter apud te testimonio prosequar,

    Plin. Ep. 10, 85 (17):

    prosecuti cum donis legatos sunt,

    Liv. 39, 55, 4:

    decedentem domum cum favore ac laudibus prosecuti sunt,

    id. 2, 31, 11:

    Senatus gratias egit Caesari, quod et ipse cum summo honore mentionem ejus prosecutus esset,

    Plin. Ep. 8, 6, 5; cf.:

    aliquem uberrimo congiario,

    Suet. Caes. 27:

    milites,

    id. Aug. 49.—
    B.
    To pursue, continue, follow up, to go on or proceed with an idea or theme:

    si (rem) non ad extremum, sed usque eo, quo opus erit, prosequemur,

    Auct. Her. 1, 9, 14:

    non prosequar longius,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83:

    illius vero mortis opportunitatem benevolentiā prosequamur,

    id. Brut. 1, 4:

    pascua versu,

    to describe at length, Verg. G. 3, 340:

    stilo munificentiae rationem,

    Plin. Ep. 1, 8, 8:

    ut latius, quae cujusque adfectus natura sit, prosequamur,

    Quint. 5, 8, 2; 2, 6, 1: uno libello carissimam mihi memoriam prosequi, Plin. Ep. 3, 10, 3: ex ordine domesticos motus, to pursue, go through with, describe in order, Flor 3, 12, 14:

    similitudinem,

    to follow up, Sen. Ep. 13, 3.— Absol., to proceed with one's speaking ( poet.):

    prosequitur pavitans, et ficto pectore fatur,

    Verg. A. 2, 107.

    Lewis & Short latin dictionary > prosequor

  • 8 per-fungor

        per-fungor fūnctus, ī, dep.,    to fulfil, perform, discharge: munere quodam necessitatis: rei p. muneribus.—To go through, undergo, endure, get through with, get rid of: iam perfunctus sum, explevi animos invidorum, have gone through it: periculis: tam multa pro se perfunctus: memoria perfuncti periculi.—To enjoy: dum aetatis tempus tulit, perfuncta satis sum, T.: epulis, O.

    Latin-English dictionary > per-fungor

  • 9 exsequi

    ex-sĕquor or exĕquor, cūtus, 3, v. dep. a., to follow to the end, to pursue, follow.
    I.
    In partic., to follow or accompany to the grave (cf. the deriv. exsequiae): funus, Massur. Sabin. ap. Gell. 10, 16, 25: aliquem omni laude et laetitia, Cic. poëta in Tusc. 1, 48, 115 (a transl. of ekpempein, in Eurip.).
    II.
    Trop. (class.; most freq. in the special significations).
    A.
    In gen., to follow, follow after, accompany; to go after, to pursue:

    quae exanimata exsequitur aspectum tuum,

    Plaut. Ep. 4, 2, 3: quid petam praesidi aut exsequar? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 112 ed. Vahl.):

    non igitur dubium, quin aeternitatem maluerit exsequi, etc.,

    to follow after, take pattern after, Cic. Univ. 2 fin.:

    cur non omnes fatum illius (Pompei) una exsecuti sumus?

    followed, pursued, subjected ourselves to, id. Att. 9, 12, 1; cf. id. Phil. 2, 22, 54:

    sectam meam exsecutae comites,

    joined, Cat. 63, 15:

    suam quisque spem, sua consilia, communibus deploratis, exsequentes,

    Liv. 5, 40, 5: aerumnam, qs. to pursue, i. e. to undergo, suffer, endure, Plaut. Capt. 2, 1, 1:

    egestatem,

    id. Trin. 3, 2, 60:

    mortem,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    probrum,

    id. Truc. 2, 5, 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    To follow up, prosecute, carry out; to perform, execute, accomplish, fulfil (syn.:

    conficio, perficio, perago, consummo, patro, perpetro, absolvo): nullam rem oportet dolose aggrediri, nisi Astute accurateque exsequare,

    Plaut. Truc. 2, 5, 10; cf.:

    est difficile id non exsequi usque ad extremum,

    Cic. Rab. Post. 2, 5:

    inceptum hoc itiner perficere exsequar,

    Plaut. Merc. 5, 2, 72 and 88:

    incepta,

    Liv. 30, 4, 10:

    imperium,

    Ter. Heaut. 4, 1, 22:

    mandata vestra,

    Cic. Phil. 9, 4, 9:

    omnia regis officia et munera,

    id. de Sen. 10, 34; cf.:

    munus officii (with tueri),

    id. ib. 20, 72:

    munus (with fungi),

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    negotia,

    id. Off. 1, 23, 79:

    obsidiones,

    Tac. A. 15, 4:

    scelus,

    Curt. 8, 6:

    sermonem cum aliquo,

    to converse, Plaut. Trin. 2, 2, 5: cum civitas armis jus suum exsequi conaretur, to assert, maintain, * Caes. B. G. 1, 4, 3:

    comptam et mitem orationem,

    Cic. de Sen. 9, 28.—With a rel.-clause:

    quem locum ipse capturus esset, cogitando aut quaerendo exsequebatur,

    Liv. 35, 28, 4:

    summa omnia cum cura inquirendo exequebatur,

    id. 22. 3, 2.—With ut:

    mihi Exsequi certa res est, ut abeam Potius hinc ad forum, quam domi cubem,

    Plaut. Most. 3, 2, 17.—
    2.
    To go through with in speaking, to relate, describe, say, tell (freq. since the Aug. period):

    quae vix verbis exsequi possum,

    Cic. Fam. 11, 27, 6:

    quidam exsecuti sunt verbosius,

    Quint. 5, 12, 15: si omnia exsequi velim, Liv. 27, 27, 12:

    haec omnia copiosius,

    Quint. 9, 3, 89:

    quae diligentius,

    id. 10, 4, 6:

    quae divine in Oratore (Tullius),

    id. 1, 6, 18:

    caelestia dona aërii mellis,

    Verg. G. 4, 2; cf.:

    laudes brassicae,

    Plin. 20, 9, 33, § 78:

    numerum subtiliter,

    Liv. 3, 5, 13:

    sententias,

    Tac. A. 3, 65:

    vetera facunde,

    id. ib. 12, 58:

    vera,

    id. ib. 11, 21:

    imagines et elogia universi generis,

    Suet. Galb. 3 et saep.—
    3.
    To pursue with punishment, to punish, avenge (perh. not ante-Aug.):

    omnia scire, non omnia exsequi,

    Tac. Agr. 19:

    deorum hominumque violata jura,

    Liv. 3, 25, 8:

    injurias accusationibus,

    Plin. Ep. 3, 4, 5:

    delicta,

    Suet. Caes. 67:

    doloris exsequendi jus,

    Liv. 5, 11, 5:

    justum dolorem,

    Dig. 29, 5, 33.— Absol.: pater caedetur? defendam: caesus est? exsequar, Sen. de Ira, 1, 12; Dig. 34, 9, 22.—Once with a pers. object:

    me L. Tarquinium Superbum cum scelerata coniuge, etc., ferro, igni exsecuturum,

    to pursue, Liv. 1, 59, 1 (MSS.; Weissenb. et al. exacturum).—Hence, exsĕ-quens ( exeq-), entis, P. a. (acc. to II.), searching after, studious of:

    memoriarum veterum exsequentissimus,

    Gell. 10, 12, 9.
    exsequi as pass.: quaerebatur an prioris judicis sententia exsequi possit, could be carried out (cf. II. B. supra), Dig. 2, 1, 19.—Hence, exsĕcūtus ( exec-), a, um, in pass. signif.:

    exsecuto regis imperio,

    executed, Just. 7, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > exsequi

  • 10 exsequor

    ex-sĕquor or exĕquor, cūtus, 3, v. dep. a., to follow to the end, to pursue, follow.
    I.
    In partic., to follow or accompany to the grave (cf. the deriv. exsequiae): funus, Massur. Sabin. ap. Gell. 10, 16, 25: aliquem omni laude et laetitia, Cic. poëta in Tusc. 1, 48, 115 (a transl. of ekpempein, in Eurip.).
    II.
    Trop. (class.; most freq. in the special significations).
    A.
    In gen., to follow, follow after, accompany; to go after, to pursue:

    quae exanimata exsequitur aspectum tuum,

    Plaut. Ep. 4, 2, 3: quid petam praesidi aut exsequar? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 112 ed. Vahl.):

    non igitur dubium, quin aeternitatem maluerit exsequi, etc.,

    to follow after, take pattern after, Cic. Univ. 2 fin.:

    cur non omnes fatum illius (Pompei) una exsecuti sumus?

    followed, pursued, subjected ourselves to, id. Att. 9, 12, 1; cf. id. Phil. 2, 22, 54:

    sectam meam exsecutae comites,

    joined, Cat. 63, 15:

    suam quisque spem, sua consilia, communibus deploratis, exsequentes,

    Liv. 5, 40, 5: aerumnam, qs. to pursue, i. e. to undergo, suffer, endure, Plaut. Capt. 2, 1, 1:

    egestatem,

    id. Trin. 3, 2, 60:

    mortem,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    probrum,

    id. Truc. 2, 5, 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    To follow up, prosecute, carry out; to perform, execute, accomplish, fulfil (syn.:

    conficio, perficio, perago, consummo, patro, perpetro, absolvo): nullam rem oportet dolose aggrediri, nisi Astute accurateque exsequare,

    Plaut. Truc. 2, 5, 10; cf.:

    est difficile id non exsequi usque ad extremum,

    Cic. Rab. Post. 2, 5:

    inceptum hoc itiner perficere exsequar,

    Plaut. Merc. 5, 2, 72 and 88:

    incepta,

    Liv. 30, 4, 10:

    imperium,

    Ter. Heaut. 4, 1, 22:

    mandata vestra,

    Cic. Phil. 9, 4, 9:

    omnia regis officia et munera,

    id. de Sen. 10, 34; cf.:

    munus officii (with tueri),

    id. ib. 20, 72:

    munus (with fungi),

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    negotia,

    id. Off. 1, 23, 79:

    obsidiones,

    Tac. A. 15, 4:

    scelus,

    Curt. 8, 6:

    sermonem cum aliquo,

    to converse, Plaut. Trin. 2, 2, 5: cum civitas armis jus suum exsequi conaretur, to assert, maintain, * Caes. B. G. 1, 4, 3:

    comptam et mitem orationem,

    Cic. de Sen. 9, 28.—With a rel.-clause:

    quem locum ipse capturus esset, cogitando aut quaerendo exsequebatur,

    Liv. 35, 28, 4:

    summa omnia cum cura inquirendo exequebatur,

    id. 22. 3, 2.—With ut:

    mihi Exsequi certa res est, ut abeam Potius hinc ad forum, quam domi cubem,

    Plaut. Most. 3, 2, 17.—
    2.
    To go through with in speaking, to relate, describe, say, tell (freq. since the Aug. period):

    quae vix verbis exsequi possum,

    Cic. Fam. 11, 27, 6:

    quidam exsecuti sunt verbosius,

    Quint. 5, 12, 15: si omnia exsequi velim, Liv. 27, 27, 12:

    haec omnia copiosius,

    Quint. 9, 3, 89:

    quae diligentius,

    id. 10, 4, 6:

    quae divine in Oratore (Tullius),

    id. 1, 6, 18:

    caelestia dona aërii mellis,

    Verg. G. 4, 2; cf.:

    laudes brassicae,

    Plin. 20, 9, 33, § 78:

    numerum subtiliter,

    Liv. 3, 5, 13:

    sententias,

    Tac. A. 3, 65:

    vetera facunde,

    id. ib. 12, 58:

    vera,

    id. ib. 11, 21:

    imagines et elogia universi generis,

    Suet. Galb. 3 et saep.—
    3.
    To pursue with punishment, to punish, avenge (perh. not ante-Aug.):

    omnia scire, non omnia exsequi,

    Tac. Agr. 19:

    deorum hominumque violata jura,

    Liv. 3, 25, 8:

    injurias accusationibus,

    Plin. Ep. 3, 4, 5:

    delicta,

    Suet. Caes. 67:

    doloris exsequendi jus,

    Liv. 5, 11, 5:

    justum dolorem,

    Dig. 29, 5, 33.— Absol.: pater caedetur? defendam: caesus est? exsequar, Sen. de Ira, 1, 12; Dig. 34, 9, 22.—Once with a pers. object:

    me L. Tarquinium Superbum cum scelerata coniuge, etc., ferro, igni exsecuturum,

    to pursue, Liv. 1, 59, 1 (MSS.; Weissenb. et al. exacturum).—Hence, exsĕ-quens ( exeq-), entis, P. a. (acc. to II.), searching after, studious of:

    memoriarum veterum exsequentissimus,

    Gell. 10, 12, 9.
    exsequi as pass.: quaerebatur an prioris judicis sententia exsequi possit, could be carried out (cf. II. B. supra), Dig. 2, 1, 19.—Hence, exsĕcūtus ( exec-), a, um, in pass. signif.:

    exsecuto regis imperio,

    executed, Just. 7, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > exsequor

  • 11 per

    I.
    (+ acc.) (means/ instrument) through, with, by, by means of.
    II.
    (+ acc.) (cause) because of, on account of.
    III.
    (+ acc.) (of space) through, along, over / in the presence of.
    IV.
    (+ acc.) (of time) throughout, during, in the course of.
    V.
    (prefix to an adjective) very, excessively, quite

    Latin-English dictionary of medieval > per

  • 12 defigo

    dē-fīgo, xi, xum, 3, v. a., to fasten down or in; and with especial reference to the terminus, to drive, fix, or fasten into (class.). —
    I.
    Lit.: in campo Martio crucem ad civium supplicium defigi et constitui jubes, Cic. Rab. perd. 4; so,

    tigna machinationibus immissa in flumen,

    Caes. B. G. 4, 17, 4:

    sudes sub aqua,

    id. ib. 5, 18, 3:

    asseres in terra defigebantur,

    id. B. C. 2, 2; Liv. 44, 5:

    verutum in balteo,

    Caes. B. G. 5, 44, 7:

    sicam in consulis corpore,

    to thrust, Cic. Cat. 1, 6; cf.:

    cultrum in corde,

    Liv. 1, 58 fin.:

    tellure hastas,

    Verg. A. 12, 130; cf. id. ib. 6, 652:

    gladium superne jugulo,

    Liv. 1, 25; cf. Ov. M. 13, 436 al.: cruci defiguntur, Varr. ap. Non. 221, 13:

    arborem penitus terrae,

    Verg. G. 2, 290:

    te hodie, si prehendero, defigam in terram colaphis,

    Plaut. Pers. 2, 4, 22 (for which, shortly after, cruci affigere):

    morsus in aurem,

    Plin. 8, 12, 12, § 34:

    clavum percussum malleo in cerebrum,

    Vulg. Judic. 4, 21; Eccles. 12, 11. —
    B.
    Meton. (Causa pro effectu.) To fix, fasten, render immovable (rare):

    defixa caelo sidera,

    Hor. Epod. 17, 5; cf. Ov. M. 11, 76:

    defixere aciem in his vestigiis,

    have fixed them motionless, Tac. Agr. 34; cf.:

    defixi et Neronem intuentes,

    id. A. 13, 16:

    sedeo defixus,

    Plin. Ep. 9, 34, 1:

    me defixum in ora, etc.,

    Prop. 1, 8, 15.—
    C.
    Esp. in phrase, manus defigere, to strike hands, i. e., to close a contract as surety, to pledge one's person, Vulg. Prov. 6, 1; 22, 26.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to fix, fasten; to turn intently in any direction:

    virtus est una altissimis defixa radicibus,

    Cic. Phil. 4, 5:

    oculos in vultu regis,

    Curt. 7, 8:

    iratos oculos in te,

    Ov. Am. 2, 18, 15:

    in alicujus possessiones oculos defigere,

    Cic. Phil. 11, 5, 10:

    oculos defigere in terram,

    Quint. 11, 3, 158; Curt. 9, 3.— Absol.:

    oculos,

    to let fall, cast down, Tac. A. 3, 1:

    Aeneas defixus lumina,

    Verg. A. 6, 156:

    animos in ea, quae perspicua sunt,

    Cic. Ac. 2, 15:

    disputare non vaganti oratione, sed defixa in una republica,

    id. Rep. 1, 11; cf.:

    in eo mentem orationemque defigit,

    id. de Or. 3, 8, 31:

    omnes suas curas in reip. salute,

    id. Phil. 14, 5, 13; id. Verr. 1, 3; cf. id. Prov. Cons. 4, 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    To strike motionless, sc. with astonishment, etc.; to stupefy, astound, astonish (not freq. till after the Aug. per.):

    utraque simul objecta res oculis animisque immobiles parumper eos defixit,

    Liv. 21, 33; so,

    aliquem,

    id. 3, 47; 6, 40 al.: silentium triste ita defixit omnium animos, ut, etc., Liv. 1, 29.—In the part. perf.:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495; 6, 156; 7, 249; Hor. Ep. 1, 6, 14; Liv. 8, 7; Tac. A. 1, 68; 13, 5 et saep.—
    2.
    Religious t. t.
    * a.
    To declare fixedly, firmly, unalterably:

    QVAE AVGVR VITIOSA, DIRA DEFIXERIT, IRRITA SVNTO,

    Cic. Leg. 2, 8 fin.
    b.
    (Because, in making imprecations, the waxen image of him for whom destruction was to be prepared, or his name written in wax, was stuck through with a needle; cf. Ov. H. 6, 91 sq., and Voss upon Verg. E. 8, 80.) To bewitch, enchant; to curse any thing:

    caput alicujus dira imprecatione,

    Sen. Ben. 6, 35:

    defigi imprecationibus,

    Plin. 28, 2, 4, § 19:

    nomina cerā,

    Ov. Am. 3, 7, 29; cf.:

    DEFIXA NOMINA,

    Inscr. Orell. 3726:

    regis animum Iolchiacis votis,

    Verg. Cir. 376.—
    3.
    To censure, reprove a thing:

    culpam,

    Pers. 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > defigo

  • 13 dē-cantō

        dē-cantō āvī, ātus, āre,    to sing off, keep singing: miserabiles elegos, H. — To repeat often, harp on, prattle of: mihi pervolgata praecepta: Nenia, H.—To have done with singing: iam decantaverant, i. e. were through with lamenting.

    Latin-English dictionary > dē-cantō

  • 14 persona

    persōna, ae, f [acc. to Gabius Bassus ap. Gell. 5, 7, 1 sq., from per-sŏno, to sound through, with the second syllable lengthened].
    I.
    A mask, esp. that used by players, which covered the whole head, and was varied according to the different characters to be represented (syn. larva), Gell. 5, 7, 1:

    personam tragicam forte vulpis viderat,

    Phaedr. 1, 7, 1:

    personam capiti detrahere,

    Mart. 3, 43, 4:

    persona adicitur capiti,

    Plin. 12, 14, 32, § 59. The masks were usually made of clay:

    cretea persona,

    Lucr. 4, 297, cf. Mart. 14, 176, 1. And sometimes of the bark of wood:

    oraque corticibus sumunt horrenda cavatis,

    Verg. G. 2, 387: ut tragicus cantor ligno tegit ora cavato, Prud. adv Symm. 2, 646. The opening for the mouth was very large:

    personae pallentis hiatum formidat infans,

    Juv. 3, 175:

    personis uti primus coepit Roscius Gallus praecipuus histrio, quod oculis obversis erat, nec satis decorus in personis nisi parasitus pronunciabat,

    Diom. p. 486 P. Heads with such masks were used as ornaments for water-spouts, fountains, etc.:

    Butades figulus primus personas tegularum extremis imbricibus imposuit, quae inter initia prostypa vocavit,

    Plin. 35, 12, 43, § 152:

    personae, e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.: mulier nempe ipsa videtur, non personā loqui, a mask, a masked person, Juv 3, 96.—
    II.
    Transf., a personage, character, part, represented by an actor:

    parasiti persona,

    Ter. Eun. prol. 26 sq.:

    sub personā militis,

    Gell. 13, 22, 11:

    (tragici) nihil ex personā poëtae dixerunt,

    Vell. 1, 3, 2.—Hence,
    B.
    Also, transf. beyond the scenic lang., in gen., the part or character which any one sustains in the world (class.):

    (ego), qui non heroum veteres casus fictosque luctus velim imitari atque adumbrare dicendo, neque actor sim alienae personae, sed auctor meae,

    Cic. de Or. 2, 47, 194:

    quam magnum est personam in re publicā tueri principis,

    id. Phil. 8, 10, 29:

    personam sustinere,

    id. Pis. 11, 24:

    personam, quam mihi tempus et res publica imposuit,

    imposed upon me, id. Sull. 3, 8; cf.:

    agenda est persona quam mihi miles imposuit,

    Vop. Prob. 10, 7; Macr. S. 2, 7, 17:

    partes lenitatis et misericordiae semper egi libenter: illam vero gravitatis severitatisque personam non appetivi, sed a re publicā mihi impositam sustinui,

    Cic. Mur. 3, 6:

    petitoris personam capere, accusatoris deponere,

    id. Quint. 13, 46:

    personam suscipere,

    id. de Or. 1, 37, 169:

    gravissimam personam sustinere,

    id. Pis. 29, 71:

    personam tenere,

    id. de Or. 3, 14, 54:

    personam gerere,

    id. Off. 1, 32, 115:

    abjectā quaestoriā personā comitisque assumptā,

    id. Planc. 41, 100:

    fateantur in Maeandrii personā esse expressam speciem civitatis,

    id. Fl. 22, 53:

    id Cicero suā ipsā personā frequentissime praecipit,

    in his own name, Quint. 10, 5, 2:

    cetera quae sunt a me in secundo libro de Oratore per Antonii personam disputata,

    Cic. Fam 7, 32, 2 B. and K. (dub.;

    al. ex personā): ex tuā personā enumerare possis, ut, etc.,

    id. Inv. 1, 52, 99:

    nihil ex personā poëtae disserunt,

    Vell. 1, 3, 2; 1, 3, 3; so Col. 12, 3, 5; Gell. 10, 22, 1; Lact. Epit. 48, 7:

    sub personā Paridis,

    Suet. Dom. 10: so Gell. 10, 22, 24; 13, 22, 11:

    alienam personam ferre,

    Liv. 3, 36: non hominibus tantum, [p. 1356] sed et rebus persona demenda est et reddenda facies sua, Sen. Ep. 24, 13:

    hanc personam induisti: agenda est,

    Sen. Ben. 2, 17, 2.—Hence,
    2.
    A human being who performs any function, plays any part, a person, personage:

    ut mea persona semper aliquid videretur habere populare,

    Cic. Att. 8, 11, D, §

    7: ecquae pacifica persona desideretur,

    id. ib. 8, 12, 4:

    hujus Staleni persona, populo jam nota atque perspecta,

    id. Clu. 29, 78; id. Fam. 6, 6, 10:

    induxi senem disputantem, quia nulla videbatur aptior persona,

    id. Lael. 1, 4:

    Laelii persona,

    id. ib. 1, 4:

    certis personis et aetatibus,

    to people of a certain standing and of a certain age, Suet. Caes. 43:

    minoribus quoque et personis et rebus,

    to persons and things of less importance, id. Tib. 32; id. Aug. 27:

    nulla distantia personarum,

    Vulg. Deut. 1, 17:

    personarum acceptio,

    id. 2 Par. 19, 7; cf. id. Gal. 2, 6 al.:

    ipse suā lege damnatus, cum, substituta filii personā, amplius quingentorum jugerum possideret,

    Plin. 18, 3, 4, § 17:

    denique haec fuit altera persona Thebis, sed tamen secunda, ita ut proxima esset Epaminondae,

    the second chief personage, Nep. Pelop. 4, 3.—
    (β).
    So of persons, opp. to things and actions:

    ut rerum, ut personarum dignitates ferunt,

    Cic. de Or. 3, 14, 53.—
    (γ).
    Law t. t., a being having legal rights and obligations (including the state, etc.; not including slaves; cf. Sandars ad Just. Inst. introd. § 37;

    1, 3 prooem.): omne jus quo utimur, vel ad personas pertinet vel ad res vel ad actiones,

    Dig. 1, 5, 1; Just. Inst. 1, 3 prooem.—
    (δ).
    A human being in gen., a person (post-Aug. and rare):

    continuantes unum quodque (praenomen) per trinas personas,

    Suet. Ner. 1:

    cum dira et foedior omni Crimine persona est,

    Juv. 4, 15.—
    3.
    In the grammarians, a person:

    quom item personarum natura triplex esset, qui loqueretur, ad quem, de quo,

    Varr. L. L. 8, § 20 Müll.; so id. ib. 9, 24, § 32 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > persona

  • 15 pertexo

    per-texo, xui, xtum, 3, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To weave throughout, weave entirely:

    palla bysso tenui pertexta, i. e. byssina,

    App. M. 11, p. 258, 21.—
    B.
    To interweave, i. e. to furnish, decorate, adorn with any thing:

    Odeum, quod Pericles navium malis et antennis pertexuit,

    Vitr. 5, 9 init. dub. (al. pertexit).—
    II.
    Trop., to go through with, perform, accomplish:

    inceptum dictis,

    Lucr. 6, 42:

    locum,

    Cic. Att. 1, 14, 3:

    pertexe modo quod exorsus es,

    id. de Or. 2, 33, 145.

    Lewis & Short latin dictionary > pertexo

  • 16 per-texō

        per-texō xuī, —, ere,    to go through with, accomplish: locum graviter: quod exorsus es<*>

    Latin-English dictionary > per-texō

  • 17 per-veniō

        per-veniō vēnī, ventus, īre,    to come up, arrive: nisi Hispanorum cohors pervenisset, L.: in fines Eburonum, Cs.: ad portam: in summum montis, O.—To reach, come, fall: duodecim secures in praedonum potestatem pervenerunt: ut omnis hereditas ad filiam perveniret: annona ad denarios L in singulos modios pervenerat, had risen to, Cs.: verba aures non pervenientia nostras, O.: est in thalami tecta Perventum, V.—Fig., to come, arrive, reach, attain: sine me pervenire, quo volo, go through with my story, T.: quoniam ad hunc locum perventum est, at this point, Cs.: in senatum, i. e. become a senator: ad primos comoedos, become a first-rate comedian: si in tua scripta pervenero, be mentioned in your writings: ex quā (deditione) ad rem p. damna pervenerint, S.: cuius in amicitiam, N.: ad desperationem, Cs.: ad septuagesimum (regni annum): vivi pervenimus, ut, etc., we have lived to endure, etc., V.: pervenirier Eo quo nos volumus, attain our object, T.: ad quem perventum non est, whose turn was not reached: ad manūs pervenitur.

    Latin-English dictionary > per-veniō

  • 18 cuculus

    cŭcūlus (cŭcŭlus, Auct. Carm. Philom. 35), i, m. [Sanscr. ku-, to cry; cf. kôkuô], a cuckoo, Plin. 18, 26, 66, § 249;

    as a term of reproach,

    Plaut. As. 5, 2, 73; id. Ps. 1, 1, 94;

    esp. of foolish men,

    id. Trin. 2, 1, 18;

    and of dilatory husbandmen, who are not through with their pruning until the cuckoo is heard (after the vernal equinox),

    Plin. 1. 1.; Hor. S. 1, 7, 31; cf. Plin. 18, 26, 66, § 249; Voss ad Verg. G. 2, 403.

    Lewis & Short latin dictionary > cuculus

  • 19 per

    per, prep. with acc. (by solecism with abl. PER QVO, = whereby, Inscr. Miseni Repert. ex a. p. Chr. n. 159; Inscr. Orell. 3300) [kindr. with Gr. para; Sanscr. pāra, ulterior; Lith. pèr; cf.: parumper, paulisper; v. Curt. Griech. Etym. p. 269], denotes, like the Gr. dia, motion through a space, or extension over it.
    I.
    Lit., of space, through, through the midst of, throughout, all over, all along: per amoena salicta raptare aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): inde Fert sese (equus) campi per caerula laetaque prata, id. ap. Macr. S. 6, 3 (id. v. 505 ib.): per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, id. ap. id. ib. 6, 4 (id. v. 177 ib.):

    per membranas oculorum cernere,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    coronam auream per forum ferre,

    id. Att. 14, 16, 2:

    iit hasta per tempus utrumque,

    Verg. A. 9, 418:

    se per munitiones deicere,

    Caes. B. G. 3, 26:

    per mare pauperiem fugiens, per saxa, per ignes,

    Hor. Ep. 1, 1, 46:

    per ignes,

    Ov. M. 8, 76:

    per Averna,

    id. ib. 14, 105:

    per caelum,

    Verg. A. 4, 700:

    per vias fabulari,

    in all the streets, Plaut. Cist. 5, 1:

    per totam urbem,

    id. Ep. 2, 2, 11:

    qui per provincias atque imperium tuum pecunias ei credidissent,

    in the provinces, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    invitati hospitaliter per domos,

    Liv. 1, 9:

    via secta per ambas (zonas),

    Verg. G. 1, 238; 245:

    nascuntur copiosissime in Balearibus ac per Hispanias,

    in, Plin. 19, 5, 30, § 94:

    per illas gentes celebratur,

    throughout, Tac. A. 12, 12:

    gustūs elementa per omnia quaerunt,

    Juv. 11, 14.—

    Placed after the noun: viam per,

    Lucr. 6, 1264:

    transtra per et remos et pictas abiete puppes,

    Verg. A. 5, 663; 6, 692.
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, through, throughout, during, for:

    quod des bubus per hiemem,

    the winter through, during the winter, Cato, R. R. 25:

    nulla res per triennium, nisi ad nutum istius, judicata est,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    nulla abs te per hos dies epistula... venerat,

    during these days, id. Att. 2, 8, 1:

    per decem dies ludi facti sunt,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    per idem tempus,

    during, at, in the course of, id. Brut. 83, 286; Suet. Galb. 10:

    per noctem cernuntur sidera,

    during the night, in the night-time, Plin. 2, 10, 7, § 48:

    per inducias,

    during, Liv. 38, 2: per multa bella, id. 8, 13:

    per ludos,

    id. 2, 18:

    per comitia,

    Suet. Caes. 80:

    per somnum,

    id. ib. 45: per tempus, during, i. e. at the right time, = in tempore, Plaut. Poen. 1, 1, 6; Ter. And. 4, 4, 44; id. Hec. 4, 3, 16.—So distr.:

    per singulas noctes,

    Suet. Caes. 1; id. Calig. 22; cf.:

    per haec,

    meanwhile, id. Claud. 27:

    per quae,

    id. Tib. 52.—
    B.
    To indicate the agent, instrument, or means, through, by, by means of:

    statuerunt injurias per vos ulcisci,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    detrimenta publicis rebus per homines eloquentissimos importata,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    quid ais? vulgo occidebantur? Per quos? et a quibus?

    by whom? and by whose command? id. Rosc. Am. 29, 80:

    quae domi gerenda sunt, ea per Caeciliam transiguntur,

    id. ib. 51, 149:

    quod nefarium stuprum non per illum factum est,

    id. Cat. 2, 4, 7.—Placed after its case:

    Exerce vocem, quam per vivis et colis,

    Plaut. Poen. prol. 13.—Esp.: per fidem decipere, fallere, etc. (= datā fide): per fidem deceptus sum, through confidence, i. e. in my host who betrayed me, Plaut. Most. 2, 2, 69; Cic. Inv. 1, 39, 71; Caes. B. G. 1, 46, 3.—So, per se, per te, through himself, by himself, of himself, etc.:

    homo per se cognitus, sine ullā commendatione majorum,

    Cic. Brut. 25, 96:

    per me tibi obstiti, = solus,

    by myself, id. Cat. 1, 5, 11:

    satis per te tibi consulis,

    Hor. Ep. 1, 17, 1:

    per se solus,

    Liv. 1, 49.—With ipse:

    nihil ipsos per se sine P. Sullā facere potuisse,

    Cic. Sull. 24, 67:

    ipsum per se, suā vi, sua naturā, sua sponte laudabile,

    id. Fin. 2, 15, 50.—To form an adverb. expression, in, by, through, etc.:

    non dubitavi id a te per litteras petere,

    by letter, Cic. Fam. 2, 6, 2:

    per summum dedecus vitam amittere,

    in the most infamous manner, most infamously, id. Rosc. Am. 11, 30:

    per iram facere aliquid,

    in anger, id. Tusc. 4, 37, 79:

    per commodum,

    Liv. 30, 29, 3 (cf. II. A. supra):

    per commodum rei publicae,

    id. 10, 25, 17; 22, 57, 1; 31, 11, 2:

    per ludum et jocum,

    sporting and jesting, in sport and jest, Cic. Verr. 2, 1, 60, § 155; cf. id. ib. 2, 5, 70, §

    181: per vim,

    forcibly, Sall. J. 23, 1:

    per dolum,

    id. ib. 11, 8:

    per otium,

    at leisure, Liv. 4, 58, 12:

    ceteris copiis per otium trajectis,

    id. 21, 28, 4:

    cibo per otium capto,

    id. 21, 55, 1:

    per tumultum = tumultuose,

    id. 44, 45, 14. —
    C.
    To designate the reason, cause, inducement, etc., through, for, by, on account of, for the sake of:

    per metum mussari,

    Plaut. Aul. 2, 1, 12:

    qui per virtutem perit, at non interit,

    id. Capt. 3, 5, 32:

    cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

    per aetatem,

    Caes. B. G. 2, 16 fin.:

    Druso propinquanti quasi per officium obviae fuere legiones,

    Tac. A. 1, 24:

    ut nihil eum delectaret, quod aut per naturam fas esset aut per leges liceret,

    Cic. Mil. 16, 43:

    cum per valetudinem posses, venire tamen noluisti,

    id. Fam. 7, 1, 1: per me, per te, etc., as far as concerns me, you, etc.:

    si per vos licet,

    Plaut. As. prol. 12:

    per me vel stertas licet,

    Cic. Ac. 2, 29, 93; cf.:

    sin hoc non licet per Cratippum,

    id. Off. 3, 7, 33:

    fides publica per sese inviolata,

    Sall. J. 33, 3:

    per me ista pedibus trahantur,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    per me stetisse, quo minus hae fierent nuptiae,

    Ter. And. 4, 2, 16:

    si per suos esset licitum,

    Nep. Eum. 10, 3:

    inspicere vitia nec per magistros nec per aetatem licebat,

    Macr. S. 1, 24. —Hence, in oaths, entreaties, asseverations, etc., by a god, by men, or by inanimate or abstract things, by:

    IOVRANTO PER IOVEM, etc., Tab. Bant. lin. 15: per pol saepe peccas,

    Plaut. Cas. 2, 6, 18; cf.:

    si per plures deos juret,

    Cic. Rab. Post. 13, 36:

    quid est enim, per deos, optabilius sapientiā?

    id. Off. 2, 2, 5:

    per deos atque homines,

    id. Div. 2, 55, 116:

    per dexteram te istam oro,

    id. Deiot. 3, 8; cf.:

    per tuam fidem Te obtestor,

    Ter. And. 1, 5, 55:

    nunc te per amicitiam et per amorem obsecro,

    id. ib. 2, 1, 26:

    per pietatem!

    Plaut. Trin. 2, 2, 4:

    per comitatem edepol, pater, etc.,

    id. ib. 2, 2, 52.—In this signif. often separated from its object:

    per ego vobis deos atque homines dies, ut, etc.,

    Plaut. Men. 5, 7, 1:

    per ego te deos oro,

    Ter. And. 3, 3, 6; 5, 1, 15:

    per ego te, fili... precor quaesoque, etc.,

    Liv. 23, 9, 2:

    per ego has lacrimas... te Oro,

    Verg. A. 4, 314; 12, 56; Tib. 4, 5, 7; Ov. F. 2, 841:

    per vos Tyrrhena faventum Stagna deum, per ego et Trebiam cineresque Sagunti Obtestor,

    Sil. 12, 79 sq.; 1, 658; Stat. Th. 11, 367.—With ellips. of object:

    per, si qua est... Intemerata fides, oro, i. e. per eam,

    Verg. A. 2, 142; 10, 903:

    per, si quid merui de te bene, perque manentem amorem, Ne, etc.,

    Ov. M. 7, 854.—Sometimes to indicate an apparent or pretended cause or inducement, under the show or pretext of, under color of:

    qui per tutelam aut societatem aut rem mandatam aut fiduciae rationem fraudavit quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    naves triremes per causam exercendorum remigum ad fauces portus prodire jussit,

    under pretext of, Caes. B. C. 3, 24;

    v. causa: per speciem alienae fungendae vicis suas opes firmavit,

    Liv. 1, 41 fin.:

    per simulationem officii,

    Tac. H. 1, 74.—
    D.
    In composition, it usually adds intensity to the signif., thoroughly, perfectly, completely, exceedingly, very much, very (very often in Cicero's epistolary style, and in new-formed words, as perbenevolus, percautus, percupidus, perbelle, perofficiose, pergaudeo; see these articles): pervelle, perfacilis, peramanter; sometimes it denotes the completion of an action, e. g. perorare, peragere;

    sometimes it is repeated: perdifficilis et perobscura quaestio,

    Cic. N. D. 1, 1, 1; so id. Rep. 1, 12, 18; id. Brut. 43, 158; id. Cael. 20 fin.; id. Fam. 9, 20, 3 al.;

    but also: perexiguā et minuta,

    id. Tusc. 2, 13, 30:

    percautus et diligens,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18 al.; cf. Madv. ad Cic. Fin. p. 410.—It frequently occurs in tmesi:

    nobis ista sunt pergrata perque jucunda,

    Cic. de Or. 1, 47, 205:

    per mihi mirum visum est,

    id. ib. 49, 214:

    per enim magni aestimo,

    id. Att. 10, 1, 1:

    ibi te quam primum per videre velim, = videre pervelim,

    id. ib. 15, 4, 2:

    Platoni per fuit familiaris,

    Gell. 2, 18, 1:

    per, inquit, magister optime, exoptatus mihi nunc venis,

    id. 18, 4, 2.—Per quam (also perquam), very, exceedingly, extremely:

    per quam breviter perstrinxi,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    per quam modica civium merita,

    Plin. Pan. 60:

    per quam velim scire,

    very much indeed, id. Ep. 7, 27, 1:

    PARENTES PER QVAM INFELICISSIMI,

    Inscr. Murat. 953, 2.—As one word:

    illorum mores perquam meditate tenes,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 16:

    propulit perquam indignis modis,

    id. Rud. 3, 3, 9:

    erat perquam onerosum,

    Plin. Ep. 2, 11, 13:

    perquam honorificum,

    id. ib. 3, 4, 3.—Separated by an intervening word:

    per pol quam paucos reperias,

    Ter. Hec. 1, 1, 1.—Placed after the word it governs; v. supra, I. fin. and II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > per

  • 20 incidentia

    1.
    incĭdo, cĭdi, cāsum, 3 ( fut. part. act. incasurus, Plin. 2, 27, 27, § 97; perf. scanned incĭdĕrunt, Lucr. 6, 1174), v. n. [in-cado], to fall into or upon a thing, to fall, light upon (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with in and acc.; less freq. with other prepp., with the dat., or absol.
    (α).
    With in and acc.:

    in foveam,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    ex spelunca saxum in crura ejus incidit,

    id. Fat. 3, 6:

    e nubi in nubem vis incidit ardens fulminis,

    Lucr. 6, 145; cf. id. 296:

    in segetem flamma,

    falls, Verg. A. 2, 305:

    pestilentia in urbem,

    Liv. 27, 23 fin.:

    ut incideret luna tum in eam metam, quae esset umbra terrae, etc.,

    entered, Cic. Rep. 1, 14, 22:

    in oculos,

    Plin. 20, 17, 73, § 187:

    incidentibus vobis in vallum portasque,

    Liv. 27, 13, 2:

    in laqueos,

    Juv. 10, 314.—
    (β).
    With other prepp.:

    incidit ictus Ingens ad terram duplicato poplite Turnus,

    Verg. A. 12, 926:

    (turris) super agmina late incidit,

    id. ib. 2, 467.—
    (γ).
    With dat.:

    incidere portis,

    to rush into, Liv. 5, 11, 14; 5, 26, 8:

    lymphis putealibus,

    Lucr. 6, 1174:

    caput incidit arae,

    Ov. M. 5, 104: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, Liv. 21, 10, 10:

    ultimis Romanis,

    id. 28, 13, 9:

    jacenti,

    Stat. Th. 5, 233:

    hi duo amnes confluentes incidunt Oriundi flumini,

    empty, fall into, Liv. 44, 31, 4:

    modo serius incidis (sol) undis,

    sink, Ov. M. 4, 198.—
    (γ).
    Absol.:

    illa (hasta) volans, umeri surgunt qua tegmina summa, incidit,

    Verg. A. 10, 477: incidit Adriaci spatium admirabile rhombi, i. e. into the fisherman ' s net, Juv. 4, 39. —
    B.
    In partic., to fall upon, meet, or come upon unexpectedly, fall in with a person or thing.
    (α).
    With in and acc.:

    in aliquem incurrere atque incidere,

    Cic. Planc. 7, 17:

    cum hic in me incidit,

    id. ib. 41, 99:

    C. Valerius Procillus, cum in fuga catenis vinctus traheretur, in ipsum Caesarem incidit,

    Caes. B. G. 1, 53, 5:

    in insidias,

    Cic. Fam. 7, 3, 3; cf.:

    in quos (milites), si qui ex acie fugerint, de improviso incidant,

    id. Rosc. Am. 52, 151:

    in manus alicujus,

    id. Clu. 7, 21:

    in vituperatores,

    id. Fam. 7, 3, 6; 6, 1, 25.—
    (β).
    With inter:

    inter catervas armatorum,

    Liv. 25, 39.—
    (γ).
    With dat.:

    qui (oculi) quocumque inciderunt,

    Cic. Mil. 1, 1; Plin. Ep. 5, 6, 13; Quint. 11, 3, 50:

    sane homini praeter opinionem improviso incidi,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182:

    incidit huic Appennicolae bellator filius Anni,

    Verg. A. 11, 699.—
    (δ).
    With acc. alone (late Lat.):

    bene quod meas potissimum manus incidisti,

    App. M. 6, p. 176, 24; id. ib. p. 179, 4:

    fatales laqueos,

    Vulc. Gall. Avid. Caes. 2, § 2.—
    C.
    Transf., to fall upon, attack, assault: triarii consurgentes... in hostem incidebant. Liv. 8, 8, 13:

    postquam acrius ultimis incidebat Romanus,

    id. 28, 13, 9.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to fall into any condition.
    (α).
    With in and acc.:

    in morbum,

    Cic. Fam. 13, 29, 4: in febriculam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21 fin.:

    in miserias,

    id. Phil. 2, 10, 24; cf.:

    qui inciderant (sc. in morbum) haud facile septimum diem superabant,

    Liv. 41, 21, 5:

    ut si in hujusmodi amicitias ignari casu aliquo inciderint,

    Cic. Lael. 12, 42:

    quodsi quis etiam a culpa vacuus in amicitiam ejus inciderat,

    Sall. C. 14, 4:

    in honoris contentionem,

    Cic. Lael. 10, 34:

    in imperiorum, honorum, gloriae cupiditatem,

    id. Off. 1, 8, 26:

    in furorem et insaniam,

    Cic. Pis. 20, 46. —
    (β).
    With acc. alone:

    caecitatem, Ambros. de Tobia, 2: iram,

    Lact. Plac. Narr. Fab. 1, 10:

    amorem,

    id. ib. 14, 1.—
    B.
    To fall upon, befall:

    eo anno pestilentia gravis incidit in urbem agrosque,

    Liv. 27, 23, 6:

    tantus terror incidit ejus exercitui,

    fell upon, Caes. B. C. 3, 13, 2; cf.:

    ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.,

    happened, Cic. de Or. 1, 7, 26.—
    C.
    In partic.
    1.
    To fall upon accidentally; to light upon, in thought or conversation:

    non consulto, sed casu in eorum mentionem incidi,

    Cic. Div. in Caecil. 15, 50; id. Lael. 1, 3; cf.:

    fortuito in sermonem alicujus incidere,

    id. de Or. 1, 24, 111:

    in eum sermonem incidere, qui, etc.,

    id. Lael. 1, 2:

    in varios sermones,

    id. Att. 16, 2, 4:

    cum in eam memoriam et recordationem nuper ex sermone quodam incidissemus,

    id. Brut. 2, 9:

    iterum in mentionem incidimus viri,

    Tac. H. 4, 5; Plin. Ep. 9, 33, 1.—
    2.
    To come or occur to one's mind:

    sapiens appeteret aliquid, quodcumque in mentem incideret et quodcumque tamquam occurreret,

    come into his mind, Cic. Fin. 4, 16, 43; cf. Ter. Phorm. 1, 3, 5; id. Heaut. 3, 1, 75:

    redeunti, ex ipsa re mihi incidit suspicio,

    id. And. 2, 2, 22; 3, 2, 21:

    tanta nunc suspicio de me incidit,

    id. Ad. 4, 4, 5:

    dicam, verum, ut aliud ex alio incidit,

    id. Heaut. 3, 3, 37:

    nihil te effugiet atque omne. quod erit in re occurret atque incidet,

    Cic. de Or. 2, 34, 147:

    potantibus his apud Sex. Tarquinium incidit de uxoribus mentio,

    Liv. 1, 57, 6.—
    3.
    To fall upon, happen in a certain time.
    (α).
    With in and acc.:

    quod in id rei publicae tempus non incideris, sed veneris — judicio enim tuo, non casu in ipsum discrimen rerum contulisti tribunatum tuum—profecto vides, quanta vis, etc.,

    Cic. Fam. 2, 7, 2:

    quorum aetas in eorum tempora, quos nominavi, incidit,

    Cic. Or. 12, 39; cf. id. Fam. 5, 15, 3:

    quoniam in eadem rei publicae tempora incidimus,

    id. ib. 5, 8, 3 fin.:

    facies me in quem diem Romana incidant mysteria certiorem,

    id. Att. 6, 1, 26:

    cum in Kalendas Januarias Compitaliorum dies incidisset,

    id. Pis. 4, 8:

    quae (bella) in ejus aetatem gravissima inciderunt,

    Quint. 12, 11, 16: in eum annum quo erat Hortensius consul futurus, incidere, to fall into, i. e. to extend the case until, etc., id. 6, 5, 4; cf.:

    quintus annus cum in te praetorem incidisset,

    Cic. Verr. 2, 2, 56, § 139.—
    (β).
    With acc. alone (late Lat.):

    ut menses... autumnale tempus inciderent,

    Sol. 1, § 44.—
    4.
    To fall out, happen, occur:

    et in nostra civitate et in ceteris, multis fortissimis atque optimis viris injustis judiciis tales casus incidisse,

    Cic. Fam. 5, 17, 3:

    si quid tibi durius inciderit,

    Prop. 1, 15, 28; cf.: si casus inciderit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

    incidunt saepe tempora cum, etc.,

    id. Off. 1, 10, 31:

    eorum ipsorum, quae honesta sunt, potest incidere saepe contentio et comparatio,

    id. ib. 1, 43, 152:

    potest incidere quaestio,

    Quint. 7, 1, 19:

    verbum si quod minus usitatum incidat,

    id. 2, 5, 4:

    in magnis quoque auctoribus incidunt aliqua vitiosa,

    id. 10, 2, 15; 11, 1, 70; Cels. 5, 27, 3: ea accidisse non quia haec facta sunt, arbitror;

    verum haec ideo facta, quia incasura erant illa,

    Plin. 2, 27, 27, § 97:

    si quando ita incidat,

    Quint. 2, 5, 5; cf.:

    forte ita incidit, ut, etc.,

    Liv. 26, 23, 2:

    forte ita inciderat, ne, etc.,

    id. 1, 46, 5.—
    5.
    To fall in with, coincide, agree with, in opinion, etc.:

    ne ipse incidat in Diodorum, etc.,

    Cic. Fat. 8, 15.—
    6.
    To stumble upon, undertake at random:

    sic existumes non me fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse, etc.,

    Cic. Fam. 5, 8, 3.— Hence in part. pres.: incĭdentĭa, subst., occurrences, events, Amm. 14, 5, 4; 22, 9, 2 al.
    2.
    incīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [in-caedo], to cut into, cut through, cut open, cut up (class.).
    I.
    Lit.:

    teneris arboribus incisis atque inflexis,

    Caes. B. G. 2, 17, 4:

    arbores,

    Plin. 12, 14, 30, § 54; 32, § 58:

    inciditur vitro, lapide, osseisve cultellis,

    id. 12, 25, 54, § 115; cf.:

    palmes inciditur in medullam,

    id. 14, 9, 11, § 84:

    venam,

    to open, id. 29, 6, 58, § 126; Cels. 2, 8; Tac. A. 16, 19; cf.:

    incisi nervi,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    circa vulnus scalpello,

    Cels. 5, 27, 3:

    pinnas,

    to clip, Cic. Att. 4, 2, 5; so,

    vites falce,

    Verg. E. 3, 11:

    pulmo incisus,

    cut up, divided, Cic. Div. 1, 39, 85; cf.:

    eupatoria foliis per extremitates incisis,

    i. e. notched, indented, Plin. 5, 6, 29, § 65:

    nos linum incidimus, legimus,

    cut through, cut, Cic. Cat. 3, 5, 10:

    funem,

    Verg. A. 3, 667: corpora mortuorum, to dissect, Cels. praef.:

    nocentes homines vivos,

    id. ib.:

    quid habet haruspex cur pulmo incisus etiam in bonis extis dirimat tempus?

    Cic. Div. 1, 39, 85:

    si rectum limitem rupti torrentibus pontes inciderint,

    cut through, broken through, Quint. 2, 13, 16:

    squamisque incisus adaestuat amnis,

    Stat. Th. 5, 517:

    non incisa notis marmcra publicis,

    engraved, Hor. C. 4, 8, 13:

    tabula... his ferme incisa litteris fuit,

    Liv. 6, 29 fin.
    B.
    Transf.
    1.
    To cut in, to carve, engrave, inscribe on any thing; usually constr. with in and abl.; less freq. with in and acc., the dat., or absol.
    (α).
    With in and abl.:

    id non modo tum scripserunt, verum etiam in aere incisum nobis tradiderunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 65; cf.:

    foedus in columna aenea incisum et perscriptum,

    id. Balb. 23, 53; id. Verr. 2, 2, 63, § 154:

    in qua basi grandibus litteris P. Africani nomen erat incisum,

    id. ib. 2, 4, 34, §

    74: nomina in tabula incisa,

    id. Fam. 13, 36, 1:

    notum est carmen incisum in sepulcro,

    id. de Sen. 17, 61; id. Pis. 29, 72; id. Font. 14, 31:

    incidens litteras in fago recenti,

    Plin. 16, 9, 14, § 35:

    indicem in aeneis tabulis,

    Suet. Aug. 101:

    quae vos incidenda in aere censuistis,

    Plin. Pan. 75, 1.—
    (β).
    With in and acc.:

    quae (acta) ille in aes incidit,

    Plin. Pan. 1, 7, 16:

    leges in aes incisae,

    Liv. 3, 57 fin.:

    lege jam in aes incisā,

    Suet. Aug. 28 fin.:

    quod ita erit gestum, lex erit, et in aes incidi jubebitis credo illa legitima: consules populum jure rogaverunt, etc.,

    Cic. Phil. 1, 10, 26.—
    (γ).
    With dat. ( poet. and post-Aug.):

    verba ceris,

    Ov. M. 9, 529:

    amores arboribus,

    Verg. E. 10, 53:

    fastos marmoreo parieti,

    Suet. Gramm. 17:

    nomen non trabibus aut saxis,

    Plin. Pan. 54, 7; cf.:

    primum aliquid da, quod possim titulis incidere,

    i. e. among your titles, Juv. 8, 69.—
    (δ).
    Absol.:

    incidebantur jam domi leges,

    Cic. Mil. 32, 87; cf.:

    tabula his litteris incīsa,

    Liv. 6, 29, 9:

    sine delectu morum quisquis incisus est,

    inscribed, registered, Sen. Ben. 4, 28:

    Victorem litteris incisis appellare,

    Macr. S. 3, 6, 11.—
    2.
    To make by [p. 921] cutting, to cut (rare):

    ferroque incidit acuto Perpetuos dentes et serrae repperit usum,

    Ov. M. 8, 245:

    novas incide faces, tibi ducitur uxor,

    Verg. E. 8, 29; Col. 2, 21, 3.
    II.
    Trop.
    A.
    To break off, interrupt, put an end to:

    poëma ad Caesarem, quod institueram, incidi,

    have broken off, stopped, Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 11:

    inciditur omnis jam deliberatio, si intellegitur non posse fieri,

    id. de Or. 2, 82, 336; cf. Liv. 32, 37, 5:

    tandem haec singultu verba incidente profatur,

    Stat. Th. 9, 884:

    novas lites,

    Verg. E. 9, 14:

    ludum,

    Hor. Ep. 1, 14, 36:

    vocis genus crebro incidens,

    broken, interrupted, Cic. de Or. 3, 58, 217.—
    B.
    To cut off, cut short, take away, remove:

    media,

    to cut short, Cic. Phil. 2, 19, 47:

    qui mihi pinnas inciderant nolunt easdem renasci,

    id. 4, 2, 5:

    Tarquinius spe omni reditus incisā exsulatum Tusculum abiit,

    cut off, Liv. 2, 15, 7:

    spe incisā,

    id. 3, 58, 6; 35, 31, 7; cf. id. 44, 6, 13; 44, 13, 3:

    tantos actus,

    Sil. 3, 78:

    ipsam, quam promimus horam casus incidit,

    Sen. Ep. 101:

    testamentum,

    to annul, invalidate, Dig. 28, 4, 3.—
    C.
    In rhet., to make by cutting, to cut:

    aequaliter particulas,

    Cic. Or. 61, 205.— Hence,
    1.
    incī-sum, i, n., rhet. t. t. for the Gr. komma, a section or division of a sentence, a clause: quae nescio cur, cum Graeci kommata et kôla nominent, nos non recte incisa et membra dicamus, Cic. Or. 62, 211 (for which:

    incisiones et membra,

    id. 64, 261):

    incisum erit sensus non expleto numero conclusus, plerisque pars membri,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. ib. 22; 32; 44; 67; 123.—
    2.
    incīsē, adv., in short clauses:

    quo pacto deceat incise membratimve dici,

    Cic. Or. 63, 212; cf. incisim.

    Lewis & Short latin dictionary > incidentia

См. также в других словарях:

  • Through With Love — is an R B/pop song of the American girl group Destiny s Child. It was written by Beyoncé Knowles, Kelly Rowland, Michelle Williams, Mario Winans and Sean Garrett for Destiny s Child fourth studio album, Destiny Fulfilled (2004).This song was… …   Wikipedia

  • go through with — {v. phr.} To finish; do as planned or agreed; not stop or fail to do. * /The boys don t think Bob will go through with his plans to spend the summer at a camp./ * /Mr. Trent hopes the city won t go through with its plans to widen the street./ Syn …   Dictionary of American idioms

  • go through with — {v. phr.} To finish; do as planned or agreed; not stop or fail to do. * /The boys don t think Bob will go through with his plans to spend the summer at a camp./ * /Mr. Trent hopes the city won t go through with its plans to widen the street./ Syn …   Dictionary of American idioms

  • shot through with — Full of. * /His speech was shot through with praise for the president./ * /Jane s letter was shot through with hints for a pony./ …   Dictionary of American idioms

  • shot through with — Full of. * /His speech was shot through with praise for the president./ * /Jane s letter was shot through with hints for a pony./ …   Dictionary of American idioms

  • go through with — phr verb Go through with is used with these nouns as the object: ↑wedding …   Collocations dictionary

  • go through with — verb To proceed; to continue. If you decide to go through with the surgery, remember to leave time to recover …   Wiktionary

  • get through with — index cap Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • go through with — index commit (perpetrate), discharge (perform), follow up Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • To go through with — Go Go, v. i. [imp. {Went} (w[e^]nt); p. p. {Gone} (g[o^]n; 115); p. pr. & vb. n. {Going}. Went comes from the AS, wendan. See {Wend}, v. i.] [OE. gan, gon, AS. g[=a]n, akin to D. gaan, G. gehn, gehen, OHG. g[=e]n, g[=a]n, SW. g[*a], Dan. gaae; cf …   The Collaborative International Dictionary of English

  • follow through with sth — UK US follow through (on/with sth) Phrasal Verb with follow({{}}/ˈfɒləʊ/ verb (also follow sth through (with sth)) ► to do something as the next part of an activity or period of development: »Given the success of our initiative, we decided to… …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»